Nazım Hikmet’le 3,5 Yıl Orhan Kemal’in Bursa Hapishanesindeyken Nazım Hikmetle geçirdiği 3.5 yılı anlatan bir kitap. Orhan Kemalin yazarlık hayatı bu dönemde başlamış ve bu dönemde Nazım Hikmet kendisine hocalık yapmıştır.
Orhan Kemal, Adanalıdır. Babası sürgünden sürgüne gönderildiği için de çokça sıkıntılı bir hayat geçirmiştir.
Nazım Hikmetle geçirdiği üç buçuk yıl onun hayatının bir dönüm noktası olmuştur. Bu sayede şiirden nesire dönmüş ve bu alanda başarı kazanmıştır. Ayrıca bana göre en başarılı eseri olan 72. Koğuş bu dönemi anlatan ve bizzat Nazım Hikmet editörlüğünde hazırlanmış bir başyapıttır. Orhan Kemal bu dönemden sonra kalemiyle geçimini sağlamaya başlamıştır.
Kitabın konusu Nazım Hikmet olmakla birlikte, yazar hayatının dönüm noktası olan dönemi anlatmıştır aslında, bu yüzden de asıl konu kendisidir ve kendisinin dönem içinde katettiği yazınsal yoldur. Bu yönüyle hem bir biyografi hem de otobiyografi özelliği taşır bence. İngilizcesini okuduğum kitabın önsözü de çok güzel hazırlanmış ve Orhan Kemalin kendisi hakkında unuttuğu kısımları tamamlamış.
Konu Nazım Hikmet, bu kitap sayesinde onu tanıdım diyebilirim ama aklımda kalan soru şu, acaba Orhan Kemalin yerinde olsam Nazım hikmetin bana bu kadar iyiliği dokunduktan sonra nasıl bir portresini çizebilirdim. Bu konuda tarafsız olabilir miydim? Onun okuyacağını bildiğim halde, onun hoşuna gitmeyecek şeyler de yazabilir miydim? Nazım Himetin hoşa gitmeyecek yönleri de var mıydı?
Malesef kitaptan bu soruların yanıtlarını alamıyoruz. Yine de Orhan Kemalin bir büyük üstad olduğuna, Nazım Hikmetin de ayrı bir fenomen olduğuna inanıyorum bu kitaptan sonra..