Kitabı okuduktan sonra öğrendim ki, Stefan Zweig’ın intihar etmeden önce yazdığı son kitabıymış. Bu kitap hakkındaki tüm hislerimi değiştirmeye yetti.
Bu olayı öğrenmeden önceki hislerim şöyleydi: ” Olağanüstü akıcı bir kitap ama nazilerin yahudilere yaptığı işkenceleri (her zaman kuşkuyla bakarım) anlattığı ve ünlü bir yahudi ailenin adını zikrettiği için bu kitab saf duygularla bakamam. Art niyet ararım.”
Öğrendikten sonraki düşüncem: ” Her ne sebeple olursa olsun yazarın samimi olduğu ortada. Kitap her haliyle mükemmel! Yazarın ölümüne belki ( bu konuda hiç bir bilgim yok) kuşkuyla bakabiliriz ama bu kitabın mükemmelliğini sorgulayamayız. ”
Satranç, bir gemi yolculuğu sırasında bir satranç şampiyonuyla maç koparmayı başarmış ik kişinin oyununa fısıldayarak müdahale eden ve oyunun seyrini değiştiren Dr. B’nin satrantta nasıl bir deha haline geldiğinin hikayesi anlatılır. Arka planda ise nazilerin işkenceleri resmedilir.
Kitap kapağında yazan şu cümle olayı gayet net açıklar: “Avrupa kültürünün nasyonal sosyalist tehlike altında yok oluşuna işaret eder.”
Bir yanıt yazın